Kemudahan industri moden mengeluarkan pelbagai jenis bahan pencemar berbahaya ke atmosfera. Kepekatan bahan berbahaya dipantau menggunakan piawaian alam sekitar khas. Menggunakan kepekatan maksimum yang dibenarkan (MPC) membolehkan kita menganalisis kualiti bukan sahaja udara tetapi juga air dan tanah. Untuk menilai keadaan persekitaran dengan tepat, kepekatan maksimum yang dibenarkan (MPC) dikira untuk setiap unsur atau bahan.
Penjelasan tentang konsep MPC
Kepekatan maksimum yang dibenarkan (MPC) unsur kimia dan sebatian mereka dalam persekitaran ditetapkan oleh undang-undang. Piawaian ini mentakrifkan kepekatan bahan yang dibenarkan di mana tiada perubahan patologi dalam badan atau penyakit diperhatikan.
Takrifan nilai MAC adalah sewenang-wenangnya dan tertakluk kepada semakan berkala. Nilai MAC juga mungkin berbeza di setiap negara, kerana ia berdasarkan had pendedahan maksimum untuk zon tertentu, di mana pendedahan dianggap selamat. Nilai MAC diukur dalam unit yang berbeza, bergantung pada jenis objek yang mengandungi bahan tersebut.
Sebagai alternatif, miligram per desimeter padu digunakan untuk menganalisis keadaan badan air, miligram per meter padu untuk udara, dan miligram per kilogram untuk tanah.
Klasifikasi sedia ada
Pelbagai klasifikasi MAC digunakan untuk menilai pencemaran alam sekitar. Piawaian berikut untuk kandungan bahan berbahaya paling kerap dianalisis:
- Kepekatan maksimum yang dibenarkan (MPC) kawasan kerja ialah standard untuk bahan pencemar yang tidak menyebabkan penyakit atau kesan kesihatan yang buruk, berdasarkan 8 jam hari bekerja dan 40 jam seminggu bekerja sepanjang tempoh bekerja. Nilai MPC untuk udara ambien dan untuk udara dalam premis industri dianggap secara berasingan.
- Parameter harian purata menentukan kepekatan bahan pencemar di udara kawasan berpenduduk yang tidak menyebabkan kesan negatif tidak langsung atau langsung pada tubuh manusia. Analisis MAC dijalankan untuk mengelakkan kesan toksik mutagenik, karsinogenik dan am;
- MPC masa tunggal maksimum menganggap pendedahan jangka pendek kepada tubuh manusia (kurang daripada 20 minit). Piawaian ini ditubuhkan untuk mencegah tindak balas refleks (perubahan dalam fungsi penciuman, aktiviti otak, dan kepekaan mata kepada cahaya).
Apabila mentafsir penunjuk, adalah penting untuk diingat bahawa piawaian akan berbeza untuk bahan berbahaya individu.
Kaedah untuk menentukan nilai MAC
Untuk mengawal kandungan unsur berbahaya dalam persekitaran, pelbagai kaedah digunakan, bergantung kepada objektif:
- Menjalankan ujian makmal memerlukan banyak masa, tetapi memastikan analisis yang tepat. Beberapa jenis ujian kawasan kerja digunakan (spektroskopi inframerah dan ultraviolet, kromatografi gas);
- Kaedah ekspres membolehkan anda dengan cepat menentukan kepekatan bahan berbahaya di atmosfera. Hanya pam udara melalui tiub penunjuk yang mengandungi reagen. Sudah tentu, kaedah ini tidak tepat;
- Kaedah penunjuk sesuai digunakan untuk pengesanan cepat bahan toksik di udara, walaupun dalam kuantiti yang kecil.
Pemantauan kandungan bahan tertentu di kawasan kerja (contohnya, etilbenzena) dijalankan menggunakan kaedah khas yang diluluskan oleh Kementerian Kesihatan.
Langkah keselamatan
Untuk memastikan keadaan kerja normal (selamat untuk kesihatan), adalah penting untuk menilai kualiti udara di kawasan kerja secara berterusan. Pemantauan kepekatan maksimum bahan berbahaya yang dibenarkan dijalankan di stesen kerja yang paling biasa. Pengumpulan sampel mengambil masa 15-20 minit. Keputusan pengukuran direkodkan dalam log khas. Kekerapan pemantauan ditentukan oleh beberapa faktor (kelas bahaya bahan berbahaya, tempoh masa yang dihabiskan oleh kakitangan di tempat kerja, sifat proses teknologi, dan lain-lain).
Untuk meminimumkan pendedahan kepada kekotoran berbahaya, pekerja menggunakan peralatan pelindung diri. Pendedahan berpanjangan kepada kawasan dengan kepekatan bahan berbahaya yang tinggi boleh membawa kepada masalah kesihatan yang serius. Oleh itu, sistem pengudaraan yang direka dan dipasang dengan betul adalah kunci untuk mengekalkan kesihatan. Kemudahan pengeluaran juga memasang sistem untuk menangkap dan membuang kekotoran berbahaya.
Untuk memastikan keadaan hidup yang selamat untuk manusia dan memelihara alam sekitar, adalah penting untuk memantau tahap bahan berbahaya dalam air, udara dan tanah. Untuk menilai secara objektif kepekatan maksimum unsur berbahaya yang dibenarkan, adalah disyorkan untuk menggunakan pelbagai kaedah pengumpulan data.
